نور، کلید درک فضا و عمده‌ترین مشخصه معماری ایرانی است؛ که از دیرباز در معماری سنتی ایران مورد استفاده قرار گرفته و مستقیماً بر کیفیت درک فضا تأثير مي‌گذارد. بر اساس پژوهش‌های صورت‌گرفته، در خانه‌های سنتی ایران نورگیرهای متنوعی برای تأمین روشنایی طبیعی تعبيه شده است. این پژوهش با هدف نقش قوانین حاکم بر نورپردازی و نورگذرها در الگوی توزیع نور روز در زمستان‌نشین و تابستان‌نشین خانه‌های سنتی ایرانی، بر آن است تا با روش تجربي و در قالب کمّی، ضمن بررسي شرايط نورپردازي دو نمونه شاخص مطالعاتي خانه‌هاي كاشان ـ خانه طباطبایی و خانه بروجردی ـ به دنبال پاسخي بر اين سؤال است كه ميزان نور روز در اتاق‌هاي تابستان‌نشين و زمستان‌نشين خانه‌هاي سنتي تا چه ميزان با استانداردهاي روز روشنايي مطابقت داشته است؟ به نظر مي‌رسد الگوی نورپردازی و تناسبات هندسي بنا توانسته است نياز روشنايي محيطي را در اين خانه‌ها برآورده سازد.

نور روز زمستان‌نشین تابستان‌نشین خانه‌های سنتي معماري ايراني.