دوره 1، شماره 1، 1403، صفحات 17 - 33

نویسندگان : آرش آزموده* ¹ ، مینو لفافچی ²

چکیده :
امروزه زندگی کوچ نشینی عشایر به سمت یکجا نشینی رفته و فرهنگ و سنت عشایر به فراموشی سپرده‌شده است که موجب بحران هویتی و گسست فرهنگی جامعه خواهد شد. فضاهای فرهنگی و موزه‌ها ، افراد را جهت انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی گرد هم می آورند و نقش مهمی در درک و چگونگی ارتباط افراد با یکدیگر و محیط انسان ساخت و روابط اجتماعی افراد دارند. از آن جا که زندگی عشایری بر پایه کوچ نشینی و انعطاف پذیر و منطبق با شرایط زیستی و سبک زندگی برخاسته از این شیوه است، سیاه چادرها از مهم ترین مولفه های زندگی عشایری اند و با فرض بر این که موزه راهکار مناسبی جهت معرفی و حفظ یک فرهنگ است، انعطاف پذیری در معماری یک مکان می‌تواند همزمان به چند نیاز مختلف پاسخ دهد. طراحی موزه مردم‌شناسی اقوام و عشایر با رویکرد انعطاف‌پذیری پیشنهاد گردید . هدف از این پژوهش یافتن روابطی بین کیفیت‌‌های فضایی و مفاهیمی چون انعطاف‌پذیری درموزه و به کارگیری آن در طراحی این بنای فرهنگی می‌باشد، تا راهکاری جهت حفظ و معرفی سنت‌ها و فرهنگ عشایر ارائه گردد و از گسست فرهنگی جامعه جلوگیری شود . اطلاعات مورد نیاز جهت این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی و به روش تحقيقی مورد مطالعه قرار گرفته است

کلمات کلیدی :
کلید واژه‌ها: طراحی معماری ، اکوموزه ، زندگی عشایری، انعطاف‌پذیری